و چه خون دلها خورد علی...

چند ماه پیش بود در جلسه ای خدمت حاج آقا دژکام نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه شیراز بودیم .ایشان در آن جلسه مساله ای جالب را با جمع در میان گذاشتند و گفتند یکی از نقاط افتراق  نمازجمعه فعلی ما با آنچه که در سیره بوده، آنست که خطیب نماز جمعه در آن موقع همان حاکم جامعه اسلامی بوده ،لذا دست ایشان جهت انجام اقدامات لازم باز بوده. این یک امتیاز دو طرفه بود چرا که هم حاکم و مجری احکام اسلامی تریبونی جهت گفتمان سازی و آگاهی بخشی به مردم داشت و از طرفی هم خطیب دستش در اجرا و حاکمیت باز بوده و می توانسته آنچه را که به صلاح جامعه اسلامی می دانسته جامه عمل بپوشاند.
اما آیا اکنون و در این برهه هم این شرایط با همان کیفیت برای ائمه جمعه وجود دارد؟
لذا باید به مدل های رسیدن به وضعیت مطلوب البته با استفاده از همان مبانی اصیل اسلامی و  سیره  ائمه فکر کرد،تفقه کرد.این یک مساله مهم است .البته ایشان راهکار را هم در آن جلسه تبیین کردند که (تفصیلش مجالی دیگر می طلبد )و درآخر هم گفتند که با کمک شما ان شا الله باید به آن سمت حرکت کرد.

 

وقتی که مطلب دوم آقای کدیور( لینک مطلب )را در پاسخ به برخی نقد ها خواندم، این خاطره به ذهنم آمد.

البته این جلسه خیالی نبود،واقعی بود.
اگر در بازخوانی سیره ائمه علیهم السلام ناقص عمل کرده و آن مبانی را بگونه ای  ارائه دهیم که برای عامه مردم  تداعی شود، که خوب حال و در زمان فعلی با ساختار های فعلی این مصادیق اصلا قابل اجرا نیستند. دچار گناهی نا بخشودنی شده ایم.گناهی که در دوره های مختلف برخی با غرض به دنبالش بودند.  
داستان سرایی صرف بدون داشتن تحلیل جامع و صحیح از وضعیت فعلی ساختار های حاکمیتی و مناسبات واقعی موجود، متاسفانه به این نتیجه خواهد انجامید که از سیره، محتوی ای افسانه گون به خورد مردم داده می شود.که بصورت ناخودآگاه، چه راوی بخواهد چه نخواهد و با هرنیتی که روایت کرده باشد،در ذهن مخاطب هیچ جایگاه عملیاتی برای شرایط امروزنخواهند داشت.

 

در حالی که این مبانی گرفته شده از سیره اهل بیت برای اجرا و بکار گیری در جامعه امروز است. 
درد ولی امروز جامعه همین نفهمیدن و نداشتن درک از این مسائل توسط ان شا الله رهروان است،دردش این است که برخی بدون آنکه مساله و  چارچوب فکری او را فهمیده باشند،از  او مواخذه می کنند که چرا سیره علوی را اجرا نمی کنی .
و چه خون دلها خورد علی...

 

پ. ن: صد البته که این گفتگو های مکتوب نمی تواند همه جوانب بحث را مشخص کند.